W drugą niedzielę Wielkiego Postu w posługę akolity został wprowadzony kleryk Szymon Zaniewski CR. Mszy św. przewodniczył Ojciec Prowincjał Krzysztof Swół CR. Niech to piękne wydarzenie odnowi w nas miłość do Eucharystii…
„«Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje» (…) «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew» (Mt 26, 26-27). Słowa wypowiedziane przez Jezusa w Wieczerniku antycypują Jego śmierć i ukazują, z jaką świadomością ją przyjął, przemieniając w dar z siebie, w akt miłości, która daje się całkowicie. W Eucharystii Pan ofiaruje nam swoje ciało, duszę i Bóstwo, a my stajemy się jedno z Nim i pomiędzy sobą. Nasza odpowiedź na Jego miłość musi być więc konkretna, musi wyrażać się w prawdziwym nawróceniu i wyborze miłości, w przebaczeniu, w otwarciu się na siebie nawzajem i we wrażliwości na potrzeby wszystkich. Istnieje tak wiele różnorodnych form służby, jaką możemy świadczyć bliźniemu w codziennym życiu przy odrobinie wrażliwości. Eucharystia staje się w tym ujęciu źródłem mocy duchowej, która odnawia nasze życie każdego dnia i tym samym odnawia także miłość świata do Chrystusa.
Przykładnymi świadkami tej miłości są święci, którzy z Eucharystii czerpali siłę do czynnej, nierzadko heroicznej miłości. Mam teraz na myśli przede wszystkim św. Wincentego a Paulo, którego wspomnienie liturgiczne będziemy obchodzić pojutrze. Św. Wincenty a Paulo powiedział: «Jaką radością jest służyć osobie Jezusa Chrystusa w Jego nędznych członkach!» I czynił to całym swoim życiem. Myślę także o bł. Matce Teresie, założycielce misjonarek miłości, która w najuboższych pośród ubogich kochała Jezusa, którego przyjmowała i kontemplowała każdego dnia w konsekrowanej Hostii. Wcześniej i bardziej niż wszystkich świętych Boża miłość napełniła serce Maryi Dziewicy. Po zwiastowaniu, pod wpływem Tego, którego nosiła w swym łonie, Matka Wcielonego Słowa udała się pospiesznie do swej kuzynki Elżbiety, by ją odwiedzić i jej pomóc. Módlmy się, aby każdy chrześcijanin, karmiąc się Ciałem i Krwią Pana, wzrastał coraz bardziej w miłości do Boga i coraz wielkoduszniej służył braciom.”
Benedykt XVI
